Ο σακχαρώδης διαβήτης ανήκει στην ομάδα ενδοκρινικών ασθενειών. Σε περίπτωση παραβίασης της παραγωγής ή επίδρασης στον ιστό της ινσουλίνης - αναπτύσσεται η παθολογία - η ορμόνη της νησιωτικής συσκευής του παγκρέατος, η οποία συμβάλλει στην απορρόφηση της γλυκόζης. Η ζάχαρη μπορεί να συσσωρευτεί στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και τα ούρα (γλυκοζουρία).
Μια μακρά παραβίαση της διάθεσης γλυκόζης οδηγεί σε διαταραχή όλων των τύπων μεταβολισμού. Η παθολογία της νησιωτικής συσκευής συχνά τρέχει με διαφορετική σοβαρότητα λόγω διαταραχών άλλων οργάνων και συστημάτων με διαφορετική σοβαρότητα. Ο αφοπλισμός των μικρών αγγείων, του αμφιβληστροειδούς, των νεφρών και του νευρικού συστήματος είναι χαρακτηριστικό.
Συνήθως, ο σακχαρώδης διαβήτης έχει αρκετά έντονες μεταβολικές αποκλίσεις και μπορεί εύκολα να διαγνωστεί. Είναι πιο δύσκολο να εντοπιστεί η ασθένεια στο αρχικό και προκλινικό στάδιο εάν τα συμπτώματα του ασθενούς είναι ελάχιστα ή δεν είναι διαθέσιμα. Αυτό απαιτεί μια στοχευμένη μελέτη. Η ταυτοποίηση της νόσου στα πρώτα στάδια είναι μια σημαντική ασθένεια για την αποτελεσματική θεραπεία και την πρόληψη της πρόληψης.
Εάν πρέπει να υποβληθείτε σε μια ολοκληρωμένη εξέταση για ενδοκρινοπάθεια ή ψάχνετε για το πού μπορείτε να θεραπεύσετε μόνο τον σακχαρώδη διαβήτη σε επαγγελματίες γιατρούς. Οι υπηρεσίες των ασθενών είναι έμπειροι ενδοκρινολόγοι και εργαστήρια με σύγχρονες διαγνωστικές συσκευές για έρευνα υψηλής απόδοσης.
Τα κύρια συμπτώματα του σακχαρώδους διαβήτη
Αυτή η ασθένεια χαρακτηρίζεται από διάφορα συμπτώματα και αντικειμενικά χαρακτηριστικά που καθορίζονται από εργαστηριακές δοκιμές διάγνωσης. Οι πρώτες εκδηλώσεις του διαβήτη είναι πολύ διαφορετικές. Τα ξεχωριστά σημάδια ή μια ομάδα συμπτωμάτων που μπορούν να υποδεικνύουν ότι η ασθένεια περιλαμβάνει:
Ειδικές μεταβολικές διαταραχές - αλλαγή σωματικού βάρους, δίψα, αυξημένη ούρηση, συνεχή αίσθηση πείνας.
Γενικές μη ειδικές καταγγελίες - απώλεια αντοχής, κόπωση με μικρά φορτία, υπνηλία, μυϊκή αδυναμία.
Ξηρό δέρμα, φαγούρα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, γύρω από τον πρωκτό.
Συχνά επαναλαμβανόμενη, υποτονική επούλωση πληγών.
Οδυνηρό ξηροστομία, ένα αίσθημα διόγκωσης του στοματικού βλεννογόνου.
κακή κατάσταση των δοντιών, ακατάλληλη για την ηλικία.
Νευρώσεις με μειωμένη περιφερειακή ευαισθησία.
Αλλαγή σεξουαλικών, αναπαραγωγικών λειτουργιών - απώλεια έλξης, στειρότητα, γέννηση μεγάλων μωρών.
Ήττα των οργάνων του να βλέπεις.
Καταγγελίες από το καρδιαγγειακό σύστημα.
Συχνά τα συμπτώματα δεν προκαλούν τον ασθενή και δεν θεωρεί απαραίτητο να συμβουλευτεί έναν γιατρό. Μερικές φορές λείπουν όλες οι εκδηλώσεις της νόσου και η υπεργλυκαιμία βρίσκεται μόνο με προγραμματισμένη εξέταση.
Το πιο χαρακτηριστικό για την παθολογία της συσκευής του νησιού είναι οι καταγγελίες του μεταβολισμού:
Πολυουρία (γρήγορη ούρηση). Στον υπονεμινλινισμό, η ούρηση συχνά εμφανίζεται σε μεγάλες ποσότητες. Οι ημερήσιοι όγκοι υπερβαίνουν τα 3 λίτρα. Η ούρηση της ημέρας είναι χωρίς πόνο.
Polydipy (δίψα). Μια αυξημένη δίψα οφείλεται στην αφυδάτωση. Η ποσότητα μεθυσμένου υγρού υπερβαίνει τα 3 λίτρα. Οι ασθενείς συχνά προτιμούν γλυκά ποτά για να θηλάζουν τη δίψα.
Αλλαγή βάρους. Η μείωση του σωματικού βάρους οφείλεται στην απώλεια υγρών, πρωτεϊνών, λιπών και υδατανθράκων. Η παχυσαρκία μπορεί να προηγηθεί της ασθένειας ή να συμβάλει στην ανάπτυξή της.
Πολύος (αυξημένη όρεξη). Προτίμηση για γλυκά τρόφιμα που είναι πλούσια σε υδατάνθρακες. Στα αρχικά στάδια της νόσου, η πείνα εκδηλώνεται πιο συχνά με τη μορφή οδυνηρών επιληπτικών κρίσεων.
Εάν τα παθολογικά συμπτώματα διαβητικών ή ένα διαγνωστικό κέντρο για μια στοχοθετημένη εξέταση βρίσκονται στο νοσοκομείο.
Παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη σακχαρώδους διαβήτη
Στους μηχανισμούς της ανάπτυξης του διαβήτη, δύο σημαντικά σημεία διαφοροποιούνται, βάσει των οποίων η ασθένεια χωρίζεται σε τύπους:
Χαμηλή παραγωγή ινσουλίνης των κυττάρων ενδοφλέβων κυττάρων Pankreas.
Παραβίαση της ικανότητας της ορμόνης να δράσει στο σώμα, η ασυλία των κυττάρων κατά της ινσουλίνης.
Στην περίπτωση ανεπαρκών προϊόντων ινσουλίνης, αναπτύσσεται ο διαβήτης τύπου -1. Βασίζεται στην προοδευτική καταστροφή των νησιών των Langergans (ενδο -περιφερειακά παγκρεατικά κύτταρα). Αυτό γίνεται λόγω των αυτοάνοσων διεργασιών στο σώμα - αντισώματα κατά της ινσουλίνης, παράγονται μυστικιστικές κυτταρικές δομές και ένζυμα.
Οι προκλητικοί παράγοντες στην ανάπτυξη αυτοάνοσων ασθενειών μπορούν να εξυπηρετήσουν:
Λοιμώξεις από ιούς.
Παραβίαση της διατροφής κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης κατά τη διάρκεια της σίτισης.
δυσμενή περιβαλλοντική κατάσταση ·
Εκστρατεία άγχους.
Ο τύπος -1 διαβήτης διαγιγνώσκεται συχνότερα στους νέους. Οι πρώτες εκδηλώσεις της παθολογίας εμφανίζονται όταν ο θάνατος των ενδο -περιφερειακών κυττάρων φθάνει περισσότερο από 80%. Η ασθένεια είναι με υψηλό κίνδυνο επιπλοκών, όλοι οι τύποι μεταβολισμού υποφέρουν σημαντικά.
Ο διαβήτης τύπου -2 εμφανίζεται με την ανοσία των υποδοχέων ιστών έναντι της επίδρασης της ινσουλίνης. Σε αυτή την περίπτωση, η ορμόνη αναπαράγεται σε φυσιολογικές ή ελαφρώς μειωμένες ποσότητες. Ο μηχανισμός τέτοιων παραβιάσεων συσχετίζεται με την αρχικά κατώτερη δομή ινσουλίνης (κληρονομική διάθεση) ή τις αποκτηθείσες αλλαγές, όπου η μετάδοση σήματος των υποδοχέων παραβιάζεται στις εσωτερικές δομές του κυττάρου.
Παροχή της ανάπτυξης μιας νόσου τύπου -2:
Ακατάλληλη διατροφική διατροφή, υπερβολικά τρόφιμα.
καθισμένος τρόπος ζωής?
Υπέρταση;
Κατάχρηση αλκοόλ ·
Οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία.
Ευσαρκία;
Ανεξέλεγκτη φαρμακευτική αγωγή.
Διάγνωση διαγνωστικών μεθόδων
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 2 ή το 5% του πληθυσμού σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από διαβήτη. Ο αριθμός των ατόμων με λανθάνουσα πορεία ή η προδιάθεση της ασθένειας είναι πολύ περισσότερο. Με την αναγνωρισμένη υπεργλυκαιμία, μπορείτε να αποτρέψετε σοβαρές επιπλοκές.
Η κύρια μέθοδος για τη διαγνωστική διαταραχή είναι οι εργαστηριακές εξετάσεις. Το πιο αξιόπιστο σημάδι ενός μειωμένου μεταβολισμού είναι η αύξηση του σακχάρου στο αίμα με άδειο στομάχι άνω των 6, 1 mmol/L και 2 ώρες μετά το γεύμα - πάνω από 11, 1 mmol/L. Σε περίπτωση αμφίβολων αποτελεσμάτων, χρησιμοποιείται μια δοκιμή γλυκοζοεπίστητου.
Οι άνθρωποι ηλικίας κάτω των 45 ετών συνιστώνται να εξετάσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τουλάχιστον κάθε 3 χρόνια. Απαιτείται ετησίως εξετάσεις προβολής για απειλούμενες με εξαφάνιση:
Ευσαρκία;
Ηλικία μετά από 45 χρόνια.
κληρονομική διάθεση ·
Αυξημένη γλυκόζη, χοληστερόλη, τριγλυκερίδιο.
Οι ασθενείς από την ομάδα κινδύνου και με μια ήδη αναγνωρισμένη ασθένεια απαιτούν μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη σύμφωνα με τις εργαστηριακές και οργανικές μεθόδους. Εξοπλισμός σε κέντρα ή κλινικές για τη θεραπεία του διαβήτη αντιστοιχεί στα παγκόσμια διαγνωστικά πρότυπα.
Οι σύγχρονες κλινικές προσφέρουν διάφορα προγράμματα θεραπείας διαβήτη που στοχεύουν στον προσδιορισμό των μεταβολικών διαταραχών και των επιπλοκών στα πρώτα στάδια. Αυτό περιλαμβάνει:
Βιοχημική εξέταση αίματος (όλοι οι απαραίτητοι δείκτες - γλυκόζη, φάσμα λιπιδίων, πρωτεΐνη, τρανσαμινάση, κάλιο, ουρία, κρεατινίνη, ουρικό οξύ, ασβέστιο).
Κλινική εξέταση αίματος ·
Ανάλυση ούρων ·
Επιθεώρηση οφθαλμίατρου.
Διπλή σάρωση των κύριων αρτηριών του κεφαλιού.
Διαβούλευση των ενδοκρινολόγων.
Η εξέταση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης στο αίμα για μακροπρόθεσμο έλεγχο της γλυκόζης (τους τελευταίους 2-3 μήνες) και η ποιότητα της ποιότητας της θεραπείας έχει ιδιαίτερη σημασία. Η δοκιμή περιλαμβάνεται στο πρότυπο ειδικής φροντίδας και πρέπει να διεξάγεται σε όλους τους ασθενείς με διαβήτη κάθε 3 μήνες.
Η μεθοδολογία για τον προσδιορισμό αυτού του δείκτη απαιτεί υψηλό εξοπλισμό και την ερμηνεία των δεδομένων. Στο Κέντρο Θεραπείας του Διαβήτη, ο σύγχρονος εξοπλισμός του εργαστηρίου επιτρέπει τα αποτελέσματα με υψηλή ακρίβεια χωρίς ανάλυση. Οι υπηρεσίες των ασθενών είναι έμπειροι ειδικοί, ένα ευρύ προφίλ των διαγνωστικών δεξιοτήτων, οι τελευταίες τεχνολογίες έρευνας και θεραπείας.
Μεθόδους θεραπείας διαβήτη
Δεν υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι να θεραπευτούν εντελώς. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία του διαβήτη μειώνεται στην επίτευξη σταθερών δεικτών για τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, την πρόληψη των καθυστερημένων επιπλοκών και την εξομάλυνση του φάσματος του λιπιδίου αίματος και του επιπέδου της αρτηριακής πίεσης.
Όλοι οι ασθενείς πρέπει να κολλήσουν σε μια δίαιτα. Συνιστάται να περιορίζονται ταχέως υδατάνθρακες για αντισταθμιστική αναλογία πρωτεϊνών (20%), λίπη (20%) και υδατάνθρακες (60%). Το περιεχόμενο θερμίδων των τροφίμων πρέπει να αντιστοιχεί στη σωματική δραστηριότητα. Σε ήπιες περιπτώσεις, είναι δυνατόν να αντισταθμιστεί η παθολογία με δίαιτα.
Όλοι οι ασθενείς εκπαιδεύονται σε αυτο -ελεγκτή. Ο ασθενής καθορίζει την τριχοειδή περιεκτικότητα σε σακχάρου στο αίμα ακόμη και με φορητά γλυκομέτρια. Η μακροπρόθεσμη παρακολούθηση των δεικτών και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας ελέγχονται από έναν ενδοκρινολόγο.
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη λήψη συστατικών λίπους από του στόματος ζάχαρης και θεραπεία με ινσουλίνη. Ενδείξεις για θεραπεία αντικατάστασης με ινσουλίνη:
Όλοι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου -1.
Αναποτελεσματικότητα άλλων τύπων θεραπείας ·
Σημάδια αποδυναμίας των μεταβολικών διαταραχών.
Κετοζίδωση.
Διακοπή σε στοματικά ζάχαρη.
FAR -GE BANKREAS.
Κριτήρια για αποζημίωση για μεταβολικές διαταραχές:
Ο βαθμός γλυκοζυμμένης αιμοσφαιρίνης είναι μικρότερος από 7%.
Η γλυκόζη του αίματος με άδειο στομάχι χωρίς 5, 0 έως 6, 5 mmol/L.
Το σάκχαρο του αίματος μετά από 2 ώρες μετά το φαγητό χωρίς 8-10 mmol/L.
Το σάκχαρο του αίματος πριν πάτε για ύπνο - λιγότερο από 7, 5 mmol/L.
Χοληστερόλη αίματος - λιγότερο από 4, 8 mmol/L.
Τριγλυκερίδιο χωρίς 1, 7-1, 8 mmol/L.
Εκτύπωση Arteria - λιγότερο από 130/80 mm ed.
Μια σημαντική ασθένεια για επαρκή έλεγχο της νόσου είναι η επιλογή ενός έμπειρου ειδικού. Εάν πρέπει να υποβληθείτε σε εξέταση ή θεραπεία του διαβήτη σε ένα νοσοκομείο, επιλέγετε προσεκτικά κλινικές που προσφέρουν ποιότητες και επαγγελματικές υπηρεσίες.
